Szpital Dziecięcy Akademii Medycznej w Monachium od lat 80-tych integruje medycynę tradycyjną z homeopatią. Zaczęło się od kursów dla lekarzy, połączonych z praktyką kliniczną z udziałem około 300 pacjentów. Następnie znaleziono sponsora projektu, który umożliwił zatrudnienie homeopaty na stałym etacie w tymże szpitalu i jego udział w leczeniu u boku lekarzy tradycyjnych.
Po około czterech tygodniach doktor Sigrid Kruse została zaproszona do konsultacji przypadku siedmioletniego chłopca. Chłopiec od jakiegoś czasu płakał i krzyczał dzień i noc; było to dziecko opóźnione w rozwoju, z minimalnym kontaktem. Lekarze po serii badań nie byli w stanie określić żadnej przyczyny fizycznej takiego zachowania i ich wysiłki terapeutyczne były bezowocne. Sytuacja była nieznośna dla matki, dziecka i wszyskich innych pacjentów na oddziale.
Po analizie wyróżniono kilka symptomów wiodących:
-nagłe ataki płaczu z odchyleniem ciała do tyłu
-nagłe ataki bólu (zdaniem matki)
-uspokajał się, gdy był brany na ręce
-pogorszenie stanu w nocy
Symptomy te sugerowały, że pomocna może być Chamomilla 30c. Tak się też stało - po raz pierwszy od wielu tygodni dziecko spokojnie przespało całą noc. Zrobiło to duże wrażenie na matce, lekarzach i pielęgniarkach. Ten przypadek był przełomem w pokonaniu nieufności w stosunku do leczenia homeopatycznego.
Dzisiaj homeopatia jest oferowana na wszystkich oddziałach szpitala. O leczenie tą metodą muszą wystąpić rodzice albo lekarz pediatra.
Każde dziecko przechodzi badania i diagnozę medyczną. Na tym etapie podejmowana jest decyzja, jaka terapia lub terapie będą najodpowiedniejsze. Jeśli są wskazania na stosowanie homeopatii, rozróżnia się stany ostre i chroniczne.
Stany ostre:
Dobre rezulaty osiąga się w następujących przypadkach:
-gorączka
-wirusowe zapalenie górnych dróg oddechowych
-zaburzenia żołądkowe
-u niemowląt problemy związane z ząbkowaniem, kolką i gazami
-swędzenie przy ospie wietrznej
-ukąszenia owadów
Stany chroniczne:
Wymagają 1-2 godzinnego szczegółowego wywiadu. Następnie robi się badanie oraz dokumentację wideo. Pomaga to jeśli konkretny przypadek wymaga konsylium kilku homeopatów.
Uwaga, jaką poświęca się każdemu dziecku zrobiła wrażenie na lekarzach tradycyjnych co przyczyniło się do dalszego wzrostu zaufania do zespołu homeopatów.
Pozytywne rezulaty uzyskano w przypadkach:
-stanów alergicznych takich jak egzema, katar sienny, astma
-nawracające zapalenia ucha
-zapalenia układu moczowego
-migreny
-tików
-bronichitów i innych infekcji klatki piersiowej
-epilepsji
-opóźnienia rozwoju
-stany lękowe
Prośby o konsultację homeopatyczną przychodzą z oddziału noworodków, onkologii, chirurgii i intensywnej terapii (neonatologia, pediatria i chirurgia dziecięca).
Dział noworodków zanotował dobre rezultaty w przypadkach krwawienia do mózgu i z dziećmi matek, które używały narkotyków. Homeopatia pomogła w efektach ubocznych chemioterapii i radioterapii. W ciągu ostatnich 12 lat wielokrotnie proszono o pomoc w przy bolesnym gojeniu się ran pooperacyjnych i lękach posttraumatycznych.
Badania nad homeopatią
Zespół medyczny zainteresowany sukcesami w poszczególnych przypadkach postanowił przeprowadzić próby kontrolowane. Zdecydowano się na obserwację zamiast na pełne próby kliniczne, ponieważ te ostatnie w najmniejszym stopniu zaburzają relację między pacjentem a lekarzem.
Badaniom poddano następujące przypadki:
-moczenie nocne
-nawracające zapalenie pęcherza
-migreny
-tiki
-niektóre typy opóźnienia rozwoju
-krwawienia do mózgu u noworodków i wcześniaków
-problemy z odstawieniem narkotyków
-niektóre skutki uboczne chemioterapii.
Efekty tych badań są obiecujące, ale potrzebna jest większa liczba badań porównawczych. Jest rzeczą bardzo istotną by zaprojektować próby w ten sposób, by zaspokoić wymagania zarówno nauki jak i homeopatycznej metody.
Program trwa już ponad 12 lat. Jego szefowa Sigrid Kruse otrzymała nagrodę fundacji Karla i Veroniki Carstens za pierwszy udany przypadek integracji homeopatii i pediatrii w szpitalu uniwersyteckim.
Kiedy grant ze strony funacji po sześciu latach się skończył, na to miejsce weszły, co dość zaskakujące, firmy ubezpieczeniowe AOK i TK finansując dwa etaty dla lekarzy ze szkoleniem w homeopatii. Jest to dowodem, że nawet w oczach ubezpieczycieli optymalna terapia dla dzieci w szpitalu Dziecięcym w Monachium obejmuje homeopatię.
Homeopatia jest częścią programu wyboru rozwiązania dostosowanego do każdego dziecka, z naciskiem na zminimalizowanie skutków ubocznych. Pozytywne rezultaty u wielu dzieci dowiodły, że jest to ważna opcja, ponieważ jej efekty są przewidywalne, łatwe do udokumentowania i powtarzalne.
Przypadek wodogłowia
2 kwietnia 2001 do oddziału noworodków trafił wcześniak, u którego na skutek krwawienia mózgowego pojawiło się wodogłowie.
Zaobserwowano pulsowanie ciemiączka, obwód głowy poszerzał się o centymetr dziennie, puls słabł sygnalizując grożące uszkodzenie mózgu. Przygotowywano się do operacji odessania płynu, w międzyczasie zapraszając do konsultacji Sigrid Kruse.
W tej dość dramatycznej sytuacji zdenerwowani rodzice zgodzili się na podjęcie terapii homeopatycznej. Dr Kruse po odbyciu wywiadu swierdziła, że należy podać remedium Arnica, które daje w takich przypadkach dobre efekty. Arnica pomaga organizmowi w absorbcji nadmiaru krwi. Mały Ludwig dostał to remedium w potencji 200c podawane przez trzy kolejne dni, oczywiście nie przerwano intensywnej terapii medycznej. Ku zdumieniu i radości wszystkich stan Ludwiga ustabilizował się. Zmniejszyło się rozdęcie czaszki i ciemiączko wróciło do normalnego stanu. Odwołano operację odsysania.
Po Arnice podano Lacrodectus mactans (na bazie jadu pająka czarnej wdowy)12c, trzy razy dziennie przez sześć tygodni.
Stan dziecka stale się poprawiał, chłopiec zaczął pić i był w stanie wrócić do domu, co nastąpiło w tydzień po przewidywanej dacie porodu (był wcześniakiem). By wspomagac dalszy rozwój podawano mu Helleborus Niger 6c, trzy razy dziennie przez osiem tygodni. Jest to lek stosowany w przypadkach (lub zagrożeniu) opóźnienia w rozwoju.
W wieku ośmiu miesięcy Ludwig i jego brat bliźniak Axel przeszli badania, które nie stwierdziły żadnych odchyleń od normy. W wieku 13 miesięcy obaj chłopcy zaczęli chodzić.
